Antes de nada, deixar claro que non é un libro de romántica xuvenil porque non me gustan os libros que tratan só sobre amor; amor si, pero non só amor, por favor. Aclaro isto porque tanto polo argumento como pola portada podemos sacar conclusións equivocadas.
Decidín ler este libro, El Club de los Corazones Solitarios de Elizabeth Eulberg porque o seu argumento chamou a miña atención, nin máis nin menos que por esa simple razón. A súa protagonista, Penny, é unha amante dos Beatles (algo que lle ven de familia, dado que seus pais se coñeceron no funeral de John Lennon e eran tamén uns grandísimos amantes da súa música e que ela e as súas irmás teñen nomes de mulleres de cancións dos Beatles; Penny ven de Penny Lane) que, cansa de que as rapazas do seu instituto deixen de lado ás súas amigas cando atopan mozo e de que teñan que deixar de pasalo ben en bailes e festas e na súa vida diaria por andar pendentes deles, saca unha idea da canción Sgt Pepper and the Lonely Hearts Club Band: formar un club cuxas membras se comprometan a non saír con ninguén durante o tempo que estudien no instituto.
Así por encima, pode parecer moi superficial pero a forma na que se conta na novela, é fantástica dinámica e con sentido. Gustoume moito ver a evolución dos personaxes e a forma tan simple na que se narran os acontecementos. É un libriño moi curto e simple, fácil e rápido de ler, pero veume moi ben precisamente isto, pois estaba nunha época de exames cando o rematei e non tiña moito tempo. Disfruteino máis do que pensei que ía ocorrer e, ainda que non é nada do outro mundo, gustoume e foi mellor do que esperaba.
Conclusión: Moi cortiño, fácil e rápido de ler, pero moi entretido, interesante e diferente.
Ningún comentario:
Publicar un comentario