Reseña: La casa 758

La casa 758 é un libro publicado por Nube de Tinta, unha editorial que soe publicar libros do estilo que me gusta, reflexivos e moi interesantes, como o caso das novelas de John Green. Neste caso, cóntasenos a historia de Krista que perdeu a súa nai nun accidente de tráfico hai dous anos, que aínda non o superou. Seu pai, en cambio, seguiu adiante coa súa vida con bastante facilidade, algo que ela non lle perdoa. Krista, ademais, acude todos os días á casa 758, o fogar do rapaz que conducía o outro coche no accidente e que o provocou, sen saber moi ben para que. Ademais, a visita do seu avó húngaro e as historias que el lle conta sobre o Holocausto farán que reflexione e decida seguir adiante coa súa vida.

A verdade é que o libro me sorprendeu bastante no que concerne á dirección que ía tomar a novela, pois pensei que a base da historia serían o avó e as súas vivencias durante a Segunda Guerra Mundial, mentres que iso non é para nada o máis importante e o avó non aparece no libro ata máis da metade. En realidade, a trama máis importante e na que se apoia a novela case ao completo son os sentimentos de Krista con respecto á morte de súa nai e o mal que o pasa debido á pronta superación de seu pai e como refai a súa vida en tan pouco tempo, tendo xa unha nova parella que, ademais, ten dous fillos pequenos. É realmente interesante ver o frustrada que ela se atopa e como intenta por todos os medios evitar ir á casa 758 sen conseguilo, aínda que realmente ela non sabe porqué o fai.

A narración e pausada, sen chegar a ser lenta pero sen que ocorran tampouco demasiados sucesos continuamente, e moi áxil, facendo que leas a novela moi moi rápido e de forma moi amena. A verdade é que me gustou bastante, pero ten unha serie de contradiccións que non acabei de entender, como por exemplo o carácter e madurez da protagonista: ao comezo do libro parece quizais máis madura despois de pasar por ese trauma tan duro para ela, pero en canto entra en escea Jake, que será un gran apoio para ela, parece perder cinco anos e adopta o carácter de unha adolescente insegura e ensínanos unha cara moi diferente, aínda que non con iso quero dicir que sexa algo negativo.

Gustoume moito descubrir pouco a pouco o ocorrido hai dous anos, que non se nos conte de golpe ao principio da novela, senón que o vaiamos descubrindo pouco a pouco, e ver tamén esa evolución en canto á aceptación do ocorrido, e a relación cos seus "hermanastros" Chad e Emma, algo que me encantou. Non sei como explicar as sensacións que me transmitiu esta novela, nin como analizar por separado todas esas pezas do puzzle que é a novela, pero simplemente decir que me gustou moitísimo e que é un libro moi especial e moi diferente que recomendo moito.

O máis destacable, quizais, é o final, realmente moi moi moi moi inesperado. Non é só que non esperes o que van a contarche (que non o esperas) senón que, directamente, non esperas que haxa nada que esperar, non cres que vaian a dicirche nada novo. Gustoume ese final, aínda que o vin quizais precipitado, non acabe de explicarse ben de todo e non ten moito sentido que non fagan referencias a iso e o omitan durante odo o libro sendo tan tan tan importante.

Conclusión: Gustoume moitísimo e pareceume moi moi especial. É realmente moi interesante e mestura varios puntos e tramas diferentes para crear unha boa novela.